Роман-епопея жанрининг енг шоҳ асарларидан бўлмиш мазкур машҳур «Уруш ва тинчлик» романи кўлами жиҳатидан дунё адабиёти ихлосмандлари томонидан юксак еътирофларга сазовор бўлган. Бугун ушбу асарни жуда соғинган ва унинг янги нашрини интиқлик билан кутаётганлар кўп. Бунда, албатта, Толстой даҳоси ҳақида гапириш ўринли бўлади. Россиянинг Наполеон томонидан босиб олиниши мумкин бўлган бир вақтда бошқалардан ўзларини устун деб билган турли табақаларни душманга қарши кураш воситасида бирлаштирган, айни пайтда еса рус халқининг маиший ҳаёти ва уларнинг дунёқарашини тўла-тўкис ифодалаган «Уруш ва тинчлик» асарининг дунёга келиши ўз даври учун катта воқеа еди.
Унда, табиийки, муҳаббат ҳам бор, изтироб ҳам бор. Муҳими, халқ онгидаги уйғонишга бўлган даъват бугунги кунга, бугунги замон кишисига ҳам бирдай тааллуқлидир.
